چابهار بهشت گمشده ایران

تاریخچه بندر چابهار
اطلاعات دقیقی در مورد پیشینه شهرنشینی این بندر در دست نیست؛ اما شواهد به دست آمده نشان میدهد که این بندر از دیرباز حائز اهمیت بوده است. در سال 1270 هجری قمری ابراهیم خان بهزادی بمی از سوی دولت قاجار به حکومت بمپور منصوب شد، وی در زمان حکمرانی به بمپور توانست بلوچستان را جزئی از خاک ایران کند. در سال 1281 هجری قمری، ابراهیم خان مرز ایران را تا نزدیکی چابهار و گواتر گسترش داد، اما چابهار همچنان تحت تسلط اعراب باقی ماند. سرانجام در سال 1289 دولت مرکزی ایران مداخله کرد و حکمران بمپور توانست چابهار را به تصرف درآورد؛ از آن زمان تاکنون چابهار جزئی از خاک کشورمان است.
در سال 1352 هجری شمسی طرح جامع راه اندازی بندر چابهار آغاز شد و در همین راستا قراردادهایی نیز با پیمانکاران منعقد گردید، پس از پیروزی انقلاب اسلامی چند سال عملیات راه اندازی بندر متوقف شد پس از آن مجددا این پروژه از سر گرفته شده و در سال 1362 عملا به بهره برداری رسید. البته تکمیل این پروژه تا چند سال بعد نیز ادامه پیدا کرد.
جاذبه های طبیعی و تاریخی چابهار

بندر چابهار در تمام فصول سال آب و هوای معتدلی شبیه به آنچه در فصل بهار تجربه میشود را دارد، به همین دلیل آن را چهاربهار نیز مینامند. علاوه بر آب و هوای مطلوب و موقعیت راهبردی حائز اهمیت، این بهشت گمشده ایران جاذبه های گردشگری کم نظیری نیز دارد که هر ساله گردشگران زیادی را به سوی خود میکشاند.
از جمله زیباترین جاذبههای گردشگری این بندر میتوان اشاره کرد به قلعه پرتغالیها، قلعه پیروزگت، گل افشان، کوههای مینیاتوری (کوه های مریخی)، تالاب لیپار، موزه محلی چابهار، انجیر معابد، منطقه گاندو، بندر گواتر، مسجد جامع تیس، مسجد جامع دزک، غارهای بان مسیتی، گورستانهای تاریخی روستای تیس، گورستان دشتیاری و گورستان تپه نهادی. چابهار علاوه بر جاذبههای گردشگری، صنایع دستی زیبا و غذاهای محلی لذیذی نیز دارد که بسیار مورد توجه گردشگران است.
این مطالب جهت اشنایی دوستان تهیه و تنظیم گردیده امیدوارم مورد توجه و اشنایی بیشتر قرار گرفته باشد باتشکر میلاد